Asystentka seksualna czy Trener seksualna?

Trenerka versus asystentka seksualna

Wyjaśnia Monika Rozmysłowicz Trener Fizjo-Psycho-Seksualna

Podczas nagrania programu Maliny Błańskiej, w którym wystąpiłam pomylono nazwy TRENER seksualna i ASYSTENTKA seksualna.

Wiele osób nie odróżnia tych nazw a różnica jest WIELKA:-)

Po programie pojawiło się dużo pytań na temat pracy asystentki seksualnej i Czym zajmuję się jako Trenerka Psycho-Seksualna z przygotowaniem medycznym i jaki to ma wpływ na innych ludzi? Co dzieje się z psychiką i ciałem po przejściach zdrowotnych? Jak należy postrzegać osoby żyjące z niepełnosprawnościami? W rozmowie z niezwykle bystrą i sympatyczną Panią Malina Błańska poruszyłyśmy sporo ważnych zagadnień dotyczących połączenia zdrowia fizycznego z psycho-seksualnym.

• Asystentka zaspokaja potrzeby seksualne osób niepełnosprawnych.

• Trenerka instruuje, w jaki sposób osoba może te potrzeby zaspokajać.

Asystencja seksualna jest legalna oraz opłacana przez kasy chorych w Czechach i Holandii, w Polsce jest nielegalna. Seks za pieniądze oraz sutenerstwo (czerpanie zysków z cudzej prostytucji, udostępnianie lokalu, pośrednictwo) są karalne.

Organizacje pozarządowe  współpracujące z trenerką psycho-seksualną korzystają z jej wiedzy w celu edukacji oraz terapii pacjentów.

Kontakt cielesny klienta jest możliwy tylko z asystentką.

W przypadku trenerki jest on niemożliwe, przekroczenie strefy fizycznej bliskości nie następuje.

Podczas sesji z asystentką klient przeżywa podniecenie, namiętność, orgazm.

Na sesji terapeutycznej te elementy w ogóle nie mają miejsca. Rozmowa jest poważną wymianą informacji na temat problemów, z którymi zgłasza się człowiek.

Asystentka wykonuje pracę fizyczną z osobą z niepełnosprawnością.

Trenerka może ewentualnie przeszkolić chętne prostytutki w zakresie seksualności osób żyjących z niepełnosprawnościami.

Asystentką może zostać każda kobieta, która ma ochotę oraz odwagę uprawiać płatny seks z osobami z niepełnosprawnościami.

Trenerka fizjo-psycho-seksualna ma wykształcenie:

1) medyczne

2) psychologiczne

3) seksuologiczne.

Podstawą pracy jest wiedza wyniesiona ze studiów i szkoleń z zakresu neurologii, urologii, pomocy psychologicznej, terapii uzależnień behawioralnych, fizjologii funkcji seksualnych.