Czy kobiety z niepełnosprawnościami mają w jakimś zakresie inne potrzeby i problemy, niż pełnosprawne kobiety czy mężczyźni z niepełnosprawnościami?
Jak najbardziej tak.
21 września w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich w Warszawie odbył się I Zjazd Kobiet z Niepełnosprawnościami i Ich Sojuszniczek oraz Sojuszników. Zjazd zorganizował kolektyw Artykuł 6, który działa na rzecz praw kobiet z niepełnosprawnościami. We wrześniu 2018 roku szczególnie trudną sytuację tej grupy zauważyła Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) i nadała tej sprawie znaczenie priorytetowe. Art. 6 Konwencji ONZ jest poświęcony temu w całości, a Komitet ONZ skomentował ten temat w szczegółowej analizie.
Dyskryminacja kobiet z niepełnosprawnościami to przykład dyskryminacji ze względu na więcej niż jedno kryterium, tzw. dyskryminacji krzyżowej czy intersekcjonalnej.
W polskim kontekście najważniejsze rekomendacje dotyczą przemocy domowej oraz dostępności usług zdrowotnych. Do Biura Rzecznika Praw Obywatelskich wpływają skargi, jak choćby ta od kobiety niesłyszącej będącej w ciąży, która nie mogła porozumieć się z ginekologiem. Kobiety z niepełnosprawnościami mają szczególnie utrudniony dostęp do ginekologa, o czym świadczy również raport ?Przychodzi baba do lekarza? przygotowany przez Fundację Kulawa Warszawa.
Problem zaczyna się już od etapu umówienia wizyty (w wielu placówkach należy to zrobić osobiście lub telefonicznie, co wyklucza np. kobiety niesłyszące czy ze spastycznością powodującą trudności w mówieniu), przez dotarcie do gabinetu (w tym tzw. wykluczenie transportowe) oraz samą wizytę, gdzie nieraz lekarz odmawia wykonania badania czy przepisania antykoncepcji zakładając, że pacjentka nie jest aktywna seksualnie.
Wiele sytuacji można nazywać ostro hipokryzją, ponieważ z jednej strony utrudnia się kobietom dostęp do legalnej aborcji, a jednocześnie wśród kobiet z niepełnosprawnościami przebywających w domach pomocy społecznej zdarzają się przymusowe aborcje i sterylizacje, o czym mówi 'alternatywny’ raport przedstawiony w ONZ, przygotowany przez polskie środowisko pozarządowe. Oficjalne stanowisko Polski mówi bowiem, że problemu nie ma. Komitet ONZ przyjął jednak perspektywę przedstawioną przez środowisko pozarządowe i Polska została wezwana do podjęcia natychmiastowych działań mających na celu ochronę dziewcząt i kobiet z niepełnosprawnościami przed dyskryminacją i przemocą, a także zapewnienie możliwości korzystania z pełni praw. Niestety, od ubiegłego roku niewiele się zmieniło, a wydaje się nawet że problem nadal nie został w ogóle zauważony przez rządzących. Zjazd stworzył więc możliwość do wspólnego wyrażenia stanowiska, że oddolny ruch na rzecz praw kobiet z niepełnosprawnościami jest coraz silniejszy i będzie naciskać na zmiany.
Konwencja zwraca szczególną uwagę na niepełnosprawne kobiety i dziewczęta.
Artykuł 6 Konwencji praw osób niepełnosprawnych mówi o:
„Niepełnosprawne kobiety
Autorką rysunku jest Monika Zdzieborska (na podstawie prawdziwej sytuacji w jakiej znalazła się nasza koleżanka u lekarza ginekologa).
Źródło:
http://www.unic.un.org.pl/dokumenty/Konwencja_Praw_Osob_Niepelnosprawnych.pdf
