Niezależność i samodzielność
Praca zarobkowa podczas pobytu w Akademii Życia i Samodzielności
Niezależność sprawia, że jesteśmy istotami podmiotowymi. Możemy zatem stanowić o samych sobie. Nikt nam niczego nie może narzucić ? od wyznawanych lub niewyznawanych światopoglądów czy wartości, po godzinę, o której kładziemy się spać.
Mogę lubić kiełbasę z grilla i zimne piwo lub zdrowo się odżywiać? Ale to ja zawsze decyduję o tym, który wariant wybieram ? pierwszy, drugi, a może pośredni.
Ścielenie łóżka
Każdy z nas powinien do niej dążyć i osiągać ją w maksymalny sposób. Najlepiej we wszystkich aspektach życia. Byłoby idealnie, ale ? jak doskonale wiemy ? nie zawsze jest to możliwe. Bardzo rzadko osiągamy stan idealny ? niemal w ogóle. Jak bowiem twierdził sam Platon, do ideałów się dąży, ale nie da się ich osiągnąć.
Jedzenie pizzy w wymarzonym towarzystwie.
Naszym dążeniem do ideału samodzielności powinno być ? moim zdaniem ? osiąganie i pielęgnowanie jej wszędzie tam, gdzie jest to tylko możliwe. Mogę zjeść sam przygotowaną przez siebie kanapkę oraz drugie danie na obiad. Nie zjem natomiast zupy czy dań o konsystencji spaghetti. Skorzystam sam z toalety, choć w niepełnym wymiarze. Umyję sam zęby, ale owo mycie należy po mnie poprawić.
Robienie kawy z ekspresu
Jednak fakt, że nie zawiążę sam butów, nie zapnę sam kurtki czy moja mowa nie jest tak wyraźna jak pozostałych ludzi nie może być przeszkodą w poruszaniu się gdziekolwiek i czymkolwiek ? wózkiem na spacer czy do kawiarni, autobusem do urzędu czy lekarza. Mowa werbalna jest najbardziej znaną, rozpowszechnioną i stosowaną metodą komunikacji między ludźmi. Ale nie jedyną?Może ją zastąpić nawet zwykła kartka papieru z komunikatami typu: Poproszę?, Potrzebuję?, Chciałbym? lub po prostu ze zwykłą listą zakupów.
Zjazd windą
Nie bójmy się komunikacji alternatywnej! Zarówno jako jej nadawcy, jak i jako jej odbiorcy. Nie umniejszajmy jej randze, bądźmy na nią otwarci. Stosujmy wszędzie tam, gdzie jest to konieczne i niezbędne. Nie czujmy się przez to gorszymi, lecz równymi ludźmi.
Wychodźmy poza schematy i bądźmy niezależni!
Ćwiczenia
To wyjście do parku, kawiarni czy centrum handlowego. To specjalna wyprawa w celu zobaczenia zachodu słońca nad morzem, rzeką czy jeziorem. To własny rozwój osobisty ? edukacja, kariera zawodowa, podróże etc. To swobodne i niczym (a nawet nikim) nieograniczone wchodzenie w relacje z innymi ludźmi ? od tych najbardziej formalnych, po te najbardziej intymne.
Wolność i godność osobista są integralną i niezbywalną częścią każdego z nas. Nikt (poza sytuacjami uregulowanymi prawnie, które dotyczą wolności) nie powinien być ich pozbawiany, nie może się też ich wyrzekać. Każda jedna niepełnosprawność, co powinno być już zupełnie jasnym i oczywistym, nie może być usprawiedliwieniem dla jakichkolwiek odstępstw od tej zasady.
Sprzątanie łazienki
Bez nich nie było, nie ma i nie będzie niczego ? wolności i niezależności zwłaszcza. Pobyt w Akademii Życia i Samodzielności nauczył mnie wiele ? od samodzielnego jedzenia, mycia zębów, zmywania, sprzątania, prania,, poprzez robienie zakupów, wizyty w parku czy kawiarni, po dystans ? do innych, ale przede wszystkim do samego siebie.
Dystans do własnych słabości? Jednych warto się na pewno pozbyć, drugie po prostu należy zaakceptować? Albo przynajmniej tolerować? Spędzanie czasu na walce z wiatrakami jest marnowaniem tego, co dla nas najcenniejsze ? własnego życia.
Zjedzenie śniadania, obiadu czy kolacji kosztowało mnie na początku ogrom wysiłku. Teraz idzie mi to dużo lepiej, a wkrótce, o czym jestem święcie przekonany, stanie się drapaniem po głowie ? czyli rutynowym działaniem. Praca, czas i cierpliwość są w tym wszystkim moimi największymi sprzymierzeńcami. Wszędzie tam, gdzie jest tylko możliwe, należy wyzbyć się pośpiechu. Między innymi dlatego tak bardzo doceniam zadaniowy, a nie godzinny, tryb pracy.
Były chwile totalnego zmęczenia i lekkiego zwątpienia. Padanie na twarz, zasypianie podczas przebierania się wieczorem czy nawet lekkie przysypianie na toalecie w samo południe. Mam dosyć! To stwierdzenie też mi towarzyszyło ? i to wcale nierzadko, szczególnie pod koniec pobytu. Była też i tęsknota za bliskimi i spokojem miru domowego. Za ciszą i wieczornym oglądaniem serwisów informacyjnych, filmów i seriali oraz swoich ulubionych kanałów w serwisie YouTube ? via telewizor i prosto z łóżka. Tęsknota za ludźmi i miejscami, w których tak bardzo chciało się wtedy być.
Ale byli też wspaniali ludzie, miejsca, które zobaczyłem i przeżycia, których nie zapomnę. Nie żałuję tych niespełna trzech miesięcy ? chwil czasami bardzo ciężkich, ale też i pięknych, a przede wszystkim niezwykle ciekawych i pouczających.
Akademia Życia i Samodzielności
To bardzo krzywdząca rzecz. Balast, którego należy się pozbyć. Musimy to zrobić my sami, ale przede wszystkim muszą pozbyć się go nasi najbliżsi, którzy najczęściej osadzani są w roli opiekunów. To nie jest łatwe zadanie. Śmiem nawet twierdzić, że jest to najtrudniejszy etap w procesie osiągania niezależności i samodzielności.
Ale jest to proces niezbędny. Strach jest najgorszym doradcą ? o czym zawsze należy pamiętać.
Rozumiem ją jako podstawowy warunek podmiotowości, a co za tym idzie ? niezależności. Ona sama natomiast powinna być wartością nadrzędną w stosunku do samodzielności. Brak tej drugiej ? w ilukolwiek i jakichkolwiek aspektach naszego życia ? nie powinien nigdy wykluczać tej pierwszej.
Dotyczy to naszych relacji z najbliższymi, dalszą rodziną, przyjaciółmi, znajomymi oraz asystentami osobistymi. Nikt nie powinien decydować za nas i w naszym imieniu. Uważam, że jest to lekcja, którą wszyscy musimy jeszcze porządnie odrobić. Bo choć sama decyzyjność jest naszym prawem i przywilejem jednocześnie, to jej realizacja bywa niekiedy piekielnie trudna. Przejmowania inicjatywy w czymkolwiek bardzo często bywa ogromnym wyzwaniem. Ale za to doprowadzenie sprawy do końca daje zawsze ogromną satysfakcję i sprawia niesamowitą radość! 😊
Każdy z nas ma prawo do własnego rytmu życia – do własnego planu dnia, ciszy i spokoju. Dlatego też tak niesłychanie ważnymi są prywatność oraz intymność.
O której godzinie jem, sprzątam, odpoczywam, pracuję, ćwiczę, myję się, robię zakupy etc. ? to wszystko powinno zależeć ode mnie. Nieważne, z jakim rodzajem i stopniem niepełnosprawności żyję oraz jakiego typu wsparcia potrzebuję.
W instytucji można załatwić daną sprawę? Nie da się natomiast w niej mieszkać, nie da się w niej żyć. Dlatego tak istotne jest promowanie mieszkań własnych (niezależnie od formalnego statusu owej własności) ale też wspomaganych ? w takim stopniu, w jakim my sami tego potrzebujemy.
Bądźmy zatem architektami własnego życia. Ludźmi, którzy w pełni i na równi funkcjonują z innymi, a nie wyłącznie dzięki nim. Wszystko zależy od nas ? od naszych słabości, które musimy zwalczać lub/i tolerować, a także od siły, którą niejednokrotnie musimy z siebie wykrzesać.
Bądźmy niezależni! Bądźmy szczęśliwymi ludźmi!
