W pierwszej połowie #live mgr fizjoterapii Iwona Skorupa Prezes Stowarzyszenie Fizjoterapia Polska Oddział Mazowiecki i wyjaśniła kim jest opiekun. To zarówno rodzic dziecka, mąż/żona, partnerka/partner, dorosłe dziecko, wnuk, osoba zewnętrzna przebywająca z pacjentem 24/7, pracownik zatrudniony w domu opieki społecznej, asystent osoby niepełnosprawnej, który przychodzi do domu pacjenta etc. Co to oznacza? To, że bycie pacjentem i/lub opiekunem dotyczy każdego z nas. Każdy z nas boryka się z różnymi dolegliwościami, dysfunkcjami, chorobami i ma w swoim otoczeniu osobę, która potrzebuje pomocy, czy to stałej czy doraźnej. Te role mogą się zmieniać w zależności od potrzeb, wieku, nagłych zdarzeń (np. wypadków) etc.
Kolejną bardzo ważną kwestią, która została poruszona podczas spotkania online przez mgr fizjoterapii Iwonę Skorupa oraz mgr fizjoterapii Joanna Tokarska, Twórczyni Projektu Fizjopozytywni jest określenie jednego wspólnego celu dla pacjenta-opiekuna-fizjoterapeuty. Dlaczego to takie ważne? Bo dzięki temu cały proces terapeutyczny jest najefektywniejszy. Czasami potrzeby pacjenta i opiekuna mogą się różnić od tego, co w danym momencie proponuje fizjoterapeuta.Warto jednak pamiętać, że celem nadrzędnym fizjoterapeuty, podobnie jak i innych pracowników ochrony zdrowia jest dobro pacjenta. Przyspieszenie pewnych etapów rehabilitacji lub samodzielna zmiana programu fizjoterapii może wpłynąć negatywnie na oczekiwany efekt w postaci przywrócenia pacjenta do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie.
Z drugiej strony należy pamiętać, że uwzględnienie istotnych potrzeb i naturalnych predyspozycji, czy zainteresowań pacjenta mogą wpłynąć korzystnie na jego zaangażowanie i motywację w podejmowaniu działań fizjoterapeutycznych.
Asystent Osobisty Osoby Niepełnosprawnej (AOON)
Mgr fizjoterapii Iwony Skorupa zwróciła także uwagę na to, że sprawowanie przez długi czas stałej opieki nad osobą obłożnie chorą lub starszą o niskiej sprawności fizycznej lub zaburzeniami demencyjnymi wiąże się ze znacznym wycieńczeniem fizycznym i psychicznym. Określany jest jako zespół stresu opiekuna CSS (Caregiver Stress Syndrome), czyli stan emocjonalnego, psychicznego i fizycznego wyczerpania. Występuje u osób, które sprawują długotrwałą opiekę nad osobą niemogącą funkcjonować samodzielnie. Dlatego tak istotna jest OPIEKA WYTCHNIENIOWA a rolą fizjoterapeuty jest tak uaktywnić pacjenta, aby opiekun miał jak najmniej pracy lub wcale. Mgr fizjoterapii Joanna Tokarska zaleca aby sprawując opiekę nad pacjentem pamiętać także o własnym zdrowiu, w tym o dbaniu o kręgosłup podczas wykonywania codziennych czynności typu podnoszenie, dźwiganie seniorów czy osób z niepełnosprawnością ruchową. Dlatego mieszkanie powinno być dostosowane nie tylko do pacjenta, ale przede wszystkim do potrzeb opiekuna, aby wspomóc jego codzienną pracę. Kręgosłup jest narządem dynamicznym, nie lubi stagnacji. Wykonywanie ćwiczeń wzmacniających może wpłynąć pozytywnie zarówno na kondycję fizyczną, jak i dostarczyć nowej energii do działania podczas wykonywania rutynowych czynności w opiece nad podopiecznym.
Link do pierwszej części wydarzenia: https://youtu.be/K-UOR31B5wI
Druga połowa webinaru z dnia 13.05.2021 dotyczyła hydroterapii, w ramach której wykorzystywane są różne metody: Watsu, Halliwick, BRRM, Water Dance, integracja sensoryczna etc. Mgr fizjoterapii Magdalena Łuczak (OrtoSport Magdalena Łuczak) wyjaśniła na czym polega każda z nich i podkreśliła, że praca w wodzie często pozwala osobie z niepełnosprawnością na wykonywanie ruchów, które bywają utrudnione lub wręcz niemożliwe do wykonania na lądzie. Woda oraz warunki środowiska wodnego tj. wypór, ciśnienie, lepkość, czynnik termiczny (w zakresie 34-36 stopni) umożliwiają swobodne wykonywania ruchu trójwymiarowego, odprężenie. Doskonale sprawdza się to w pracy z osobami ze spastyką, głębokim upośledzeniem autyzmem, chorobami reumatoidalnymi, zaburzeniami układu ruchu i innymi. Dzięki aquaterapii pacjenci stają się bardziej otwarci, mobilni, zadowoleni, odczuwają mniejsze napięcie, ból. Praca w wodzie to także możliwość dostępu do ciała pacjenta z każdej strony, co umożliwia wykonanie masażu, pracy mięśniowej, na powięziach, punktach spustowych. Z Watsu może skorzystać praktycznie każda osoba (poza przeciwwskazaniami tj. gorączka, padaczka, choroba w stanie ostrym, nowotwory, stan po wylewie, otwarte rany, choroby zakaźne czy choroba lokomocyjna). Wg mgr Magdaleny Łuczak w Watsu, jak i innych wodnych terapiach, powinnyśmy podążać za ciałem pacjenta. To ciało mówi i pokazuje czego oczekuje, nad czym mamy skupić swoją uwagę, co chce osiągnąć. Terapeuta zwraca uwagę na oddech pacjenta (jest to praca zgodna z oddechem), odpowiednie trzymanie/wsparcie, tak aby głowa i odcinek szyjny kręgosłupa były zabezpieczone i stabilne. Jak słusznie zauważyła mgr fizjoterapii Fizjo-Zdrowie Katarzyna Janowska, która jest także ratownikiem wodnym, woda to środowisko towarzyszące nam od początku. Woda płodowa jest pierwszą, z którą mamy styczność i w której się przemieszczamy. Przez 3-mce po porodzie mamy nawet zachowany odruch pływania. A czym jest koncepcja Halliwick? To nauka i terapia w wodzie, pozwalająca na bezpieczne i swobodne poruszanie się. Mogą z niej skorzystać zarówno osoby zdrowe, jak i niepełnosprawne. Zajęcia są prowadzone indywidualnie lub w grupie i pozwalają nauczyć opiekuna, jak samodzielnie wspierać członka rodziny w wodzie.
Terapia wodna metodą Hallwicka
Temperatura wody wpływa na nasz organizm, w tym m.in. na trawienie w jelitach, czynność serca, naczynia krwionośne, układ oddechowy, układ nerwowy, mięśnie szkieletowe etc. W wodzie jesteśmy równi i wolni. Nie zabieramy sprzętu ortopedycznego, kul, balkoników, wózka. To woda nas podpiera, odciąża tkanki i daje niezależność osobom z niepełnosprawnością, którzy często mogą przemieszczać się w niej bez pomocy osób trzecich.
